Çok uzun bir giriş oldu bu. Aslında bahsetmek istediğim oyun oynarken bile çocuklarımıza bakıp ne büyük beklentilere girdiğimiz. Ben çok yaptım, hala yapıyorum. Daha bugün blogta yayınladığım elma ağacı resmini yaparken fırçayı alıp sürtmeye başladığında hayalkırıklığına uğrayıp kızdım. Oysa ondan mükemmel yapraklı bir ağaç beklentim vardi. Sanırım ağaç yapmak istemiyordu, zaten bana ağaç yapmak için bile söz vermemisti. Yunus yapmak istiyordu. Fotoğraf çekeceğiz diye ağacı bitirdik tabi. Sonra o serbest çalışma yaptı. Ne yaptın diye sorduğumda, hiçbirşey yapmadığını renkleri karıştırdığını söyledi :) Yaptığı resim aşağıda.
Burda yazan oyunlarda da söylenen herşey yapılmalı diye bir kural yok. Zaten çocuklardan hepsini harfiyen yapmasını beklemek ciddi ciddi hayalperestlik olur. Beklentilerimi gözden geçirmeliyim. Önemli olan beraber zaman geçirmek ve çocuğun eğlenmesiyse ağacı yeşil değil de kırmızı yapmak da sorun olmaz. Elma yerine kuş boyamaya çalışmak da. Başkalarını rahatsız etmediği sürece oyunlarda çocuğun ilgi ve ihtiyacına göre düzenlemeler yapılabilir. Bir etkinlikten sıkılan çocuk diğerlerini rahatsız etmemesi için biraz uzaklaştırılıp diğer etkinliğe kadar başka şeylerle oyalanabilir. Sürprizlere açık ortamlar. Oyun grubuna katılmadan önce tekrar düşünün. Ama katılırsanız da bu tip sürpriz durumlarda diğer annelere aşağıdaki açıklamalardan birini yapmanızı öneririm "aslında evde çok da güZel yapıyordu", "hiç de böyle şeyler yapmazdı", "neden böyle yapıyor anlamadım ki hasta mi oluyor acaba?"
Ayrıca neon ışıkları yandı, hafifledim falan dediysem insanlardan beklentilerim tabi ki hala var. Hele kızımdan beklentilerim, anlatmakla bitmez. Sadece değişmeye çalışıyorum yavaş yavaş.
No comments:
Post a Comment